|
ทานตะวัน |
The Sunflowers |
|
ตะวันส่องใสแดดฉายลงมาทาบทาทิวทุ่ง | The sun sheds its bright rays, resplendently painting the vast open fields. The zephyr blows gently, scenting the air like the sweet and uplifting scent of dry rice flowers. Twinkling are those star-shaped grass flowers—limpid and dewy—strewing about along the clay paths Looking like a thousand drops of gems. With mere touch, those gem-like dews are all drizzling dazzlingly onto the ground. |
|
จะอยู่แดนไหนสุดฟ้าแสนไกลคนึงถึงถิ่น | No matter where we are, far and away or at the end of the horizon, We always miss our motherland from which we long parted. Are those gorgeous grass posies still as gracious? Or are they now all withered away? The heat is burning in the air— The soil, dry and cracked— The hot and noisy drought wind rustling inertly over the land grieves the woods and the mountains. |
|
ทุ่มกายทุ่มใจเข้าโหมแรงไฟหัวใจแรงเร่า | With fervent enthusiasm we summoned up all the strength and mind power to rekindle the fire within. Yet, the more we build, the more we toil through thick and thin, The more we seem to have to stagger along the path of life, The more our morale and spirits are waning away days and nights. We were thus coerced to desert the fields and move along. Time passed; we feel as if we were journeying listlessly to a faraway place. |
|
ตะวันส่องแสงสาดแสงลงมาทาบทาทางใหม่ | The sun once again sheds its new rays that permeate our dark paths. We as a reunited phalanx feeling as one brave all the challenges and perils. Our hearts, my beloved friends, are as bold and intrepid as the sunflowers Whose sheer dreams radiate resolutely amidst the ever-shining sun’s golden beams. |
กวีซีไรต์ คุณเนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ ได้รจนาคำร้องของเพลง "ทานตะวัน" นี้ไว้อย่างไพเราะ หมดจด และงดงามหามีใครเปรียบ. โดยสังเขป คีตรำพันนี้ว่าด้วยแรงงานชนบท ที่หลั่งไหลอพยพเข้ามาแสวงโชคในเมืองกรุง. แม้ชะตาจะทุรผลข้นแค้น แต่พวกเขาก็ยังยังไม่เสื่อมขวัญและหวัง. กวีได้ใช้ดอกทานตะวันเป็นสื่อในการอุปมาว่า ขวัญและกำลังใจของพวกเขานั้น มั่นคงเหมือนทานตะวัน. คำว่า ‘ทาน’ ในที่นี้ หมายถึง ‘ทานท้า’ และ ‘ทานทน’ กล่าวอีกนัยก็คือ กวีได้พินิจว่า ดอกทานตะวันเป็นดอกไม้ที่ไม่ธรรมดา คือ สามารถทานท้าแรงร้อนแห่งแผดแสงตะวันได้อย่างไม่ระย่อท้อทด.
ฉันทลักษณ์ที่กวีใช้ ซึ่งข้าพเจ้าใคร่ขอเรียกว่า "กลอน ๑๒" นั้น ช่างเนิบเนียน และเหมาเจาะสอดคล้องยิ่งกับถ้อยเธียรระเมียรคำ ซึ่งส่วนใหญ่เป็นคำไทยแท้ ๆ อันกวีพิถีพิถันสรรคัดใช้.
เปี่ยมความหมาย…แพร้วพรายภาพพจน์…วิจิตรหมดจดเลอค่า…ชื่นชมพรรณนาอย่างไรก็ไม่จบ สำหรับผลงานเพลงกวี ที่เลิศภพอย่างเอกเพลงนี้.
จาก :: http://www.suphawut.com/translations/thai_to_english/song_taantawon.htm
เพลงนี้ ได้มีโอกาสร้องตอนค่าย Science Camp ครับ
ตอนร้องธรรมดา (หัดร้อง) ก็คิดว่าไพเราะแล้วนะครับ
เมื่อรวมกับทำนอง ฟังจริงแล้ว เพราะมากๆ ชวนฟัง…
คิดกันยังไงบ้าง 
เพื่อไปส่งป้าที่ รพ.รามาธิบดี
อยู่เชียงใหม่ดีกว่า…
SnC Space 